vleugels

Vleugels hou je niet tegen.


Laat haar los,                                                 

laat haar gaan.                                               

Vleugels hou je niet tegen!                         

                                                                           

Geruisloos was je gevlogen.                       

Of ben je zo hoog gestegen,                       

dat je niet meer kunt dalen?                       

Maar jij kunt me niet vergeten,                   

ik kom je telkens weer tegen.                       


Toen ik in januari                                               

na een lange schaatstocht

moegestreden                                                   

op een bankje neerzeeg,

maar voldaan omhoog keek,

vlogen de wilde ganzen

in het teken van jouw naam.


Later in mei,

toen het zachtjes regende

en ik in het donker

langs het tuinpad liep,

proefde ik tranen.

Ik heb je wangen herkend,

omdat jij de enige bent,

die naar seringen smaakt.



Maar nu de zon                                               -na weken

van koelte en regen-

wie liefde zoekt

een warme adem geeft,

lonkt jouw glimlach

achter een wolkje,

dat langzaam

als een zeilscheepje wegdrijft


zo ver ik kan zien….


Heikie