Gedichten
Vleugels hou je niet tegen.
Laat haar los,
laat haar gaan.
Vleugels hou je niet tegen!
Geruisloos was je gevlogen.
Of ben je zo hoog gestegen,
dat je niet meer kunt dalen?
Maar jij kunt me niet vergeten,
ik kom je telkens weer tegen.
Toen ik in januari
na een lange schaatstocht
moegestreden
op een bankje neerzeeg,
maar voldaan omhoog keek,
vlogen de wilde ganzen
in het teken van jouw naam.
Later in mei,
toen het zachtjes regende
en ik in het donker
langs het tuinpad liep,
proefde ik tranen.
Ik heb je wangen herkend,
omdat jij de enige bent,
die naar seringen smaakt.
Maar nu de zon -na weken
van koelte en regen-
wie liefde zoekt
een warme adem geeft,
lonkt jouw glimlach
achter een wolkje,
dat langzaam
als een zeilscheepje wegdrijft
zo ver ik kan zien….
Heikie
Open tuin elk jaar in augustus